Beste allemaal,

De brief die ik hier voor jullie uitspreek, is een uitdaging voor me. Omdat ik tot slot van mijn 40 jaar jongerenwerker zijn, wil duidelijk maken waarom ik dit werk heb gedaan, waarom ik dit werk in een kerk deed, een vrijzinnige weliswaar, maar toch in een kerk. Dat werk wordt gekenmerkt door het begrip vrijheid. Toch begint mijn weg op het pad van de vrijheid bij de Franse pedagoog Celestin Freinet, een socialist! Hij zette vrijheid geven in een nieuw licht. Hij liet de kinderen in zijn school niet aan hun lot over, liet ze niet over aan een boekje en ‘zie maar hoe je het voor elkaar bokst’. Van hem is de uitspraak ‘het woord verdeelt, het werk verenigt; iets concreets tot stand brengen dus’, zoiets als later wethouder wonen Jan Schaefer zei ‘in geouehoer ken je niet wonen’. Bij Freinet was leren een proces van gelijkwaardigheid tussen leraar en leerling.  Hij liet zien dat vrijheid geven en krijgen betrokkenheid is, gemeenschap ervaren, verantwoordelijkheid dragen. Maar ook dat vrijheid  vertrouwen is en pret. Vrijheid geven en krijgen is dus balanceren op de grens van wat kan en niet kan. Vrijheid is altijd op de grens. Als dat het niet is, als vrijheid niet zoeken is en samen ervaren waar het om gaat, is het verwaarlozing.

Vrijheid is dan ook een avontuur, geen doel.

Vrijheid als avontuur gun ik iedereen, vrijheid als avontuur maakt ons leven anders. Vrijzinnigheid helpt daarbij. Vrijzinnig geloven zet vraagtekens, kent geen zekerheden, deelt verantwoordelijkheid en zet die van de mens voorop. We noemen het soms vertrouwen in God, maar altijd vertrouwen in elkaar. Ik denk dat vrijzinnig jongerenwerk dat vrijheidsavontuur is. Ik denk dat dat geloven is. En al die prachtige verhalen in de bijbel, die wonderlijke profeten en anti-koningen en al die draken van figuren en draken van stories; het is het leven zelf. Het leven van die mensen toen en het leven van al die mensen van nu, van jullie, inspireren me om de vrijheid van de mensen om me heen te vergroten, om samen vrijheid te leven. Misschien is de meest gestelde vraag van de afgelopen 40 jaar wel: ‘gaat dat dan wel goed, als je zoveel vrijheid geeft, verantwoordelijkheid en vertrouwen?’ Natuurlijk ging het niet altijd goed; als er nooit problemen zouden zijn geweest hadden we de kelder wel kunnen sluiten, dan zou de wereld af zijn, vrij zijn. En dat is dan al meteen een antwoord op de een na meest gestelde vraag: ‘wat heeft dit werk nou met christelijk, met kerkelijk jeugdwerk te maken?’ Dit jeugdwerk wil een echt vrije wereld, een wereld waar ieder mens zich vrij kan voelen, dat is de wereld waarin ik wil leven, ook wel het koninkrijk van god, ook wel paradijs genoemd. Dit jeugdwerk wil een wereld waarin we verantwoordelijkheid voor onszelf, voor elkaar en voor onze gedeelde leefruimtes nemen; een wereld waarin we elkaar in de basis vertrouwen, en dat is ook wel wat Jezus bedoelde.

40 jaar jongerenwerk, 40 jaar door de woestijn zegt men, en het is een kernverhaal in de bijbel. Het betekent een leven. Het is een leven, een enerverend, fantastisch leven, dat ik niet geleefd zou kunnen hebben zonder jullie. 40 jaar zonder jullie? Het zou geen leven geweest zijn.

Dank jullie allemaal.

Dik