Beste W, M, S, E, M, M, R, S,

Jullie maakten in 1988 een soort improvisatie toneelstuk dat we filmden, met als titel ‘we gaan op zoek naar wat anders’. De ouders waren erbij. De voorbereidingen met o.a. Harry Brandsma waren bijzonder omdat we ontdekten dat anders zijn een mooie eigenschap is, maar dat anders zijn niet moet leiden tot een soort impliciete dwang dat anderen ook zo ‘anders’ moeten worden dan jijzelf.

Als ik met iemand napraat over een wandeling die we hebben gemaakt, dan blijkt altijd dat we allebei andere dingen hebben gezien. Dat is niet zo vreemd, als je bedenkt dat iedereen andere belangstelling heeft, andere achtergrond, “een andere bril” op heeft.

In een krokusvakantie waren we met een groep kelderjongeren in partnergemeente Lennep en werkten dit thema van “anders kijken” uit.

We ontdekten dat iedereen elkaar anders ziet en ‘voelt’ waardoor iedereen bijvoorbeeld ook een andere partner kiest. Maar zo krijgt iedereen ook een hekel aan iemand anders en ontstaan de verschillen in politieke en religieuze voorkeur. Het was dan ook heel leuk om in de omgeving van Lennep te wandelen en te merken hoe ieder met zijn camera filmde of fotografeerde wat voor hem of haar belangrijk is. De verschillen waren enorm!

Maar ook spraken we over ons geloof en ongeloof, God of geen god, geloof als gevoel of geloof als daadkracht voor een betere wereld; tegenstellingen die voortkomen uit verschillende manieren van kijken naar de werkelijkheid. De gesprekken en het gewoon samen kijken hielpen ons niet alleen om anders naar de wereld te kijken, maar ook om anders naar onszelf te kijken, anders naar onze principes en overtuigingen. En dat is misschien wel een van de belangrijkste dingen in het leven dat we mogen leren: jezelf relativeren, een vraagteken zetten bij je eigen mening. Als we dat echt zouden kunnen, zou veel strijd, jaloezie en uiteindelijk misschien zelfs oorlog voorkomen kunnen worden.

Toen we aan het eind van ons reisje de filmpjes en foto’s van elkaar bekeken, mochten we concluderen dat juist doordat iedereen alles anders ziet, we die ander met zijn eigen blik nodig hebben zodat we de wereld beter kunnen zien, beter samen kunnen leven doordat we elkaars ogen mogen gebruiken.

En zo was ook de conclusie van jullie mooie improvisatietoneelstuk uit 1988: ik zou je nooit anders dan anders willen; Hans Andreus schreef eens dit prachtige gedicht over anders zijn:

Je bent zo mooi anders dan ik, natuurlijk niet meer of minder maar zo mooi anders, ik zou je nooit anders dan anders willen.

Met hartelijke groet, Dik