Beste A, E, E en A,

In 1996 maakten jullie een filmpje over geluk. Jullie deden interviews op straat met de vraag of mensen gelukkig waren. Het is een onderwerp dat vaak ter sprake kwam. Graag schrijf ik nu nog wat gedachtes over dit onderwerp aan jullie.

Jaren geleden maakte ik in mn eentje een wandeling in de Pyreneeën. Na een lange en loodzware klim bereikte ik de top. Letterlijk zag die top er als kam uit. Ik liep over die rand en keek naar links en rechts, overal bergen, wolken en vogels waren m’n enige begeleiders. Geluk overspoelde me, een soort euforie over de schoonheid en perfectie van deze natuur, geluk over het letterlijk weggetild zijn uit de zorgen van alle dag, gelukzaligheid over mijn hoofd in de wolken, boven de wolken, over de rust.

Langzaam daalde ik weer af en kwam nu weer mensen tegen, steeds meer. Ik lachte en groette iedereen in het spaans, engels, Duits, nederlands. Adijos, morning, Guten Tag, hallo. Terug beneden, ging ik op een druk terrasje zitten; het voelde of ik iedereen kende en groette iedereen.

Deze ervaring is heel belangrijk voor me geweest, omdat er iets met me gebeurde wat ik niet van te voren had bedacht of had kunnen bedenken. Het overviel me en hield invloed op mijn stemming, dagen lang.

Ik denk dat iedereen wel een soortgelijke ervaring kent.

En iedereen weet dat toch die ervaring na een tijdje vervaagt. Terwijl je dat gevoel, die ervaring niet kwijt wil raken. Wat is dat, wat gebeurt er in ons; het is prachtig maar ook verwarrend, we ervaren een andere dimensie dan ruimte en tijd. Hoe komen we in die gelukzalige toestand? En dus gaan we mediteren, bidden, geloven, werken aan onszelf, lezen en zoeken we op internet naar nieuwe wegen, nieuwe dimensies om die aan ons leven toe te voegen. Hoe bereiken we die staat van zijn?

Je zou kunnen zeggen dat het een struggle is, een gevecht: Hoe word ik een gelukkig mens, hoe bereik ik verlichting, hoe bereik ik een nieuwe dimensie in mijn bestaan. Een onbekende dimensie die we tóch allemaal diep in onszelf kennen: geluk, bevrijd van jaloezie, geen woede meer, weg die depressies, bevrijd van hebzucht, noem ze maar op, de dingen die ons afhouden van echt geluk. Dat is een gevecht. Toch liggen verlangen, crisis en oplossing, verlossing dicht bij elkaar. Als de nood het hoogst is, is de redding nabij… een wonder, zeggen we dan vaak. Alsof we ook diep van binnen weten dat er iets bestaat, gebeurt, dat we niet kunnen begrijpen; ‘wonder’ is het enige woord dat we voor die redding, die oplossing hebben. Het wonder is dus het enige dat we kunnen gebruiken bij de bestrijding van onze hoogste nood, bestrijding van wat ons afhoudt van het geluk. Die wonderen kunnen we benoemen als de overgang naar een andere dimensie. We voelen ons anders, doen anders, zeggen andere dingen en anderen drukken dat uit als dat ik met mijn hoofd in de wolken loop of dat ik niet van deze wereld ben. In de jaren 60 en 70 was er een zanggroepje dat de 5th dimension heette, ze zongen zoetgevooisde liefdesliedjes. Ik luisterde er naar, al was het niet helemaal mijn stijl. Ze zongen toen de hit Up, up and away, dat ik vertaal met Stijg op, vlieg weg:

The 5th Dimension; Stijg op, vlieg weg. Wil je mee in mijn luchtballon, Wil je mee in mijn fantastische luchtballon? Dan kunnen we samen tussen de sterren zweven, jij en ik, Omdat we kunnen vliegen, kunnen vliegen, Hoger en hoger. Mijn fantastische, mijn fantastische luchtballon. De wereld is zo veel mooier vanuit mijn prachtballon. Hij ziet er zo veel mooier uit in mijn prachtballon. We kunnen een liedje zingen en langs glanzend zonlicht zweven Omdat we kunnen vliegen, kunnen vliegen, Hoger en hoger. Mijn fantastische, fantastische luchtballon. Hangend in een schemerhemel. We zoeken tussen de wolken naar een ster die ons kan leiden En als je merkt dat je met me wil vrijen Vinden we wel een wolk om ons in te verstoppen. We zullen in de buurt van de maan blijven. De liefde wacht op ons in mijn fantastische ballon. Hup de lucht in in mijn fantastische ballon. Als je me goed vasthoudt word je droom werkelijkheid in de hemel, Want we kunnen vliegen, kunnen vliegen, Hoger en hoger. Mijn fantastische, mijn fantastische luchtballon, Ballon… Stijg op, vlieg weg…

Het is een uitdrukking van het onzegbare van de liefde en het wegvliegen in extase, met zijn tweeën in ‘mijn fantastische luchtballon’. Geluk en euforie, maar nu samen. Droom of werkelijkheid? psychedelisch of poëtisch? 5de dimensie of hersenspinsel?

Er zijn kunstenaars die in staat zijn iets uit te drukken, van dat wat we niet begrijpen, niet kunnen geloven. Dat zijn de muzikanten en de liedjesschrijvers. Het is een manier van spreken die ons raakt in ons hart, op een niveau dat ons redeneren te boven gaat, die onze drie dimensionale wereld te boven gaat, en ook de 4de dimensie tijd te boven gaat. Raken we hier al aan een 5de dimensie?

In dit verband danken we veel aan kunstenaars die nieuwe dimensies voor ons openen. Dimensies die aan de wonderen raken, de wonderen die ons leven verlossen van de zwarte gedachten, van de nacht. Zij kunnen het licht kunnen laten schijnen als is het nog zo duister. Ga de confrontatie aan, vecht… en stop dan met vechten en laat de ontmoeting tot stand komen, als een zegening. En voel dan wat er met je is gebeurd. Dat is pas een echte ontmoeting; het verandert je! En dat is geen verandering tijdens een gezellig borreltje; daar gaat een gevecht aan vooraf. Wanneer verandert er wat in ons leven? Op die manier kunnen we vanuit ons gewone driedimensionale en 4 dimensionale bestaan in die nieuwe dimensie, alle mensen ontmoeten. Dan is de 5de dimensie, the 5th dimension compleet.

Dan zien we het verrassende wat er gebeurt tussen mensen. Zo wil ik wel met mijn hoofd in of boven de wolken lopen en accepteren dat ik niet van deze wereld ben. Alleen samen met anderen kunnen we leven in die nieuwe dimensie; samen, met onze hoofden in de wolken. Dat is pas euforie, dat is een geluk dat levenslang duurt.

Met hartelijke groet, Dik