Beste T, M, T, M, T, C, W, M, R, J, M, J, enz…,

“…en als het morgen nu ineens ophoudt?” Zo’n uitspraak doet een heftige gemoedstoestand vermoeden, maar zo is het nu niet direct. Ik ben met een groepje jongeren in het huisje dat de Diaconie aan leden en vrienden van Vrijburg ter beschikking heeft gesteld. ‘Beekbergen’ in omgangstaal genaamd. En het is een paradijsje. Het huisje op een hectare bos is een legaat van een Remonstrants lid aan de Diaconie. Het doel is om het te verkopen, maar gezien de ingezakte huizenmarkt is spoedige verkoop niet waarschijnlijk. Vandaar de voorlopige ter beschikking stelling van het huisje aan leden en vrienden.

Maar zonder wat onderhoud zal het huisje het niet lang houden, dus hebben we een werkweekend georganiseerd. Er wordt in het bos gewerkt, in het huisje wordt geschilderd en ook de buitenboel krijgt de nodige aandacht.

Na de eerste dag zitten we rond een vuurtje van het zojuist gesprokkelde hout en filosoferen we wat over het leven. Over gisteren en morgen. Wie had twee jaar geleden gedacht dat we ooit op zo’n mooie plek met deze mensen rond een vuurtje zouden zitten? Maar wat als morgen de makelaar komt met een koper en dit ons laatste weekend op ‘Beekbergen’ was? Hebben we dan wel genoeg genoten van dit unieke plekje? Was het niet zonde dat we dit weekend zo hard hebben gewerkt aan dit huisje terwijl het overmorgen wordt afgebroken?

Het zijn talloze vragen die je over je eigen leven ook kan stellen. En zo zijn we bij de kernvraag van ons leven: en als het morgen nu ineens ophoudt… je eigen leven? Heb je dan wel genoeg genoten en had het wel zin om op te houden met roken of drinken?

We trekken voorzichtig conclusies; als het even kan, geniet dan van elk moment van de dag en maak je niet te veel zorgen over hoe morgen er uit ziet. Maar denk wel aan de toekomst van de aarde, aan de toekomst die boven jouw individuele genot en welbevinden uitgaat.

We zijn bij af: het gaat over een oer solidariteit, over een solidariteit met deze wereld die uitstijgt boven ons individuele zijn uit. Dan gaat het over de eeuwigheid waar we voor mogen zorgen; dat is ook genieten, net als werken aan dit mooie huisje op dit prachtig stukje bos. Dan wordt een zware opgave opeens genieten.

Hartelijke groet, Dik