Beste schoonheden van de kelder,

In 2002 schreef ik eens een stukje in ons toenmalige krantje Plavuist, over schoonheid; wat is het verschil tussen schoonheid en mooi? Als ik naga hoe al die jongeren uit de kelder er uitzagen, kan ik zeggen dat ik alleen maar schoonheden zie. Toch stuur ik deze brief aan iedereen, dan kunnen diegenen die zichzelf als beauty’s bestempelen in het jeugdwerk, misschien ook iets over het onderwerp uit eigen ervaring melden…

(Plavuist, januari 2002) Schoonheid. Wat een oubollig klinkende woord eigenlijk. Maar laten we eens verder kijken dan ons vooroordeel lang is:

Schoon komt van dezelfde stam als schouwen, kijken naar. Schoonheid is dan ook veel meer dan ‘mooi’, het is een actie, het is kijken naar. Je zou kunnen zeggen dat we schoonheid zelf maken door te kijken. Mooi daarentegen is statisch, iets ‘is’ of vinden we mooi. Iets wordt pas mooi als we er naar kijken, als wij het mooi maken door er naar te kijken. En dat is schoonheid dus. Die schoonheid is dan ook geen toeval, die vereist concentratie of beter nog stilte, meditatie; De dingen om jouw object van schoonheid vallen weg, worden onbelangrijk. Onze nieuwe kelder is daarvan een mooi voorbeeld: wie ziet nog de rotsooi in de gang, of de gemorste verf? dat zijn de mensen die ook de schoonheid van de nieuwe muren niet zien. En wat dacht je van de uitdrukking ‘liefde maakt blind’? Er is er maar een die de schoonheid van die ene mens ziet, de rest en de mindere dingen vallen weg. Verliefdheid is dan ook de ideale basis om schoonheid te ervaren; je bent toch al ‘in the mood’, dan kan je de schoonheid van andere dingen ook beter zien. Maar ook in films kan de schoonheid in eens toeslaan. Zo zag ik eens de film Vengo, over een gewelddadige ruzie tussen twee zigeunerfamilies in Spanje. Maar de film was zo verstild, zo geconcentreerd, dat dwars door het geweld, de schoonheid barste: mensen, landschappen, composities, bewegingen. Het was prachtig! Het is de schoonheid die het geweld, het vuil verdoezelt, verzacht.

Dan blijven er nog een paar vragen. Kan je ook zo naar de aanslagen van 11 september kijken? Wanneer is de grens bereikt, dat schoonheid niet meer kan verzachten, verdoezelen? Zullen we er ’s over praten!

(en dat hebben gedaan, regelmatig weer; mooi hoor!)

Met hartelijke groet, Dik