Beste I,

Soms is dat een heerlijk gevoel: de wind in je gezicht als het warm is, zodat je een beetje afkoelt. Of juist als het vriest en je moet vechten tegen de wind. Gek genoeg kan die zelfde warme wind of die vrieskou in je gezicht ook onaangenaam zijn. Hoe je dezelfde omstandigheid, wind in dit geval, ervaart, hangt af van je behoefte op dat moment, niet van de omstandigheid. Die de schuld geven van je gevoel is dus op zijn zachtst gezegd onjuist.

Het mooie van wind is, dat die onze neus kan prikkelen met geuren die de wind meebrengt van ver of dichtbij; waarvan de beleving overigens ook weer geheel subjectief is. Maar ook kan de wind zuiveren, zoals stof, rook- en afvallucht wegblazen.

Wind kan je niet zien, alleen het resultaat van zijn daad. Soms prachtig in het ruisen van de bomen, soms desastreus in een wervelstorm. Dit moet de reden zijn geweest dat in alle oude culturen de wind in verband werd gebracht met de ziel, de geest van de mens. Ook een kracht die we niet kunnen zien maar wel de resultaten. De ziel gaat etymologisch terug op woorden die adem, lucht, wind, ruiken e.d. betekenen. In het Grieks betekent het woord psyche (ziel) evenals pneuma (geest), wind of lucht (waaien). In het Latijn betekenen de woorden anima (ziel) en animus (geest), beiden wind, en betekent spiritus (geest) adem.

En zo is het; alleen het resultaat van de activiteiten van onze geest, kunnen we zien. We zullen steeds weer moeten zoeken naar die verfrissende wind of die verwarmende bries in onze geest. En zo is het ook met de zielen van meerdere mensen die mogen samensmelten. Als twee of meer mensen elkaar op geestelijk vlak begrijpen, op wat voor niveau of afstand dan ook, dan waait er een wind. Een wind die lichaam en ziel verbindt; ruik maar, voel maar goed.

Eind tachtigers jaren organiseerden we een uitwisselingsprogramma met Zambiaanse jongeren. Zij waren erg met De Geest bezig. In traditioneel religieuze zin. Er werd veel gezongen om De Geest op te roepen en soms voelde ook ik hun geest in mij. Op de een of andere manier waaide op dat moment een wind door mij heen die ik nog niet kende. Maar ook vreemd voor mij was en is gebleven. Uit de film die we toen maakten licht ik een paar fragmenten; o.a. het moment dat ze ’the witch doctor’ oproepen. Heel serieus en volledig geïntegreerd in hun leven, inclusief hun christelijke geloof. Ergens diep in ons wezen zit toch die gevoeligheid voor dat wat we niet snappen, niet weten, nooit zullen weten. Ik ben echter voorzichtig, want er zijn genoeg boeven die misbruik maken van die mysterieuze gevoeligheid.

Laat vooral de wind door je heen waaien, maar blijf daarbij een nuchtere Amsterdammer, alsjeblieft.

Met hartelijke groet, Dik